رضا احدی صبح روز دوشنبه (۲۸ دی/ ۱۸ ژانویه) در سن ۵۳ سالگی درگذشت. پزشکان علت مرگ او را عفونت داخلی و عارضه کبد اعلام کرده‌اند.
احدی از هفته گذشته در بخش آی سی یو و در زیر چادر اکسیژن تحت نظر قرار داشت و از دو روز پیش به کما رفته بود. او جزو نخستین بازیکنان ایرانی است که سابقه لژیونر شدن و بازی در بوندس لیگای دسته دوم آلمان پس از انقلاب ایران را در کارنامه‌شان دارند.
رضا احدی در تیم های استقلال، باشگاه روت وایس اسن آلمان، ذوب آهن و پرسپولیس بازی کرده بود.
او در دهه ۱۳۶۰ در ۱۹ سالگی به باشگاه استقلال تهران پیوست. احدی در این سال ستاره فوتبال جوانان تهران بود و پس از درخشش در این رقابت‌ها به استقلال تهران راه یافت.
در زمستان سال ۱۳۶۰ و در حالی که تازه ۱۹ ساله شده بود در تیم استقلال هم‌بازی حجازی، حاجیلو، مراغه‌چیان، چنگیز، برادران بیانی، پرویز مظلومی، نعلچگر و بهتاش فریبا شد. کاپیتان سابق است
قلال در دهه ۱۳۸۰ به عنوان مربی به باشگاه استقلال تهران برگشت و مدتی به عنوان سرمربی تیم‌های فوتبال جوانان و امیدهای استقلال به فعالیت پرداخت.
جامعه ای که زنانش از فعالیت های سیاسی ؛ اجتماعی؛ اقتصادی؛ فرهنگی و ورزشی محروم باشند؛ جامعه ای معلول است. جامعه ورزشی و فرهنگی ما در این بابت از معلولترینهاست. در حالیکه زنان در جوامع هم سنگ ما سالیان درازی است پابه پای مردان در مهمترین رقابت های داخلی و بین المللی حضور دارند؛ ورزش ما همچنان ورزشی مردانه است. در جامعه مرد سالار ما زنان ورزشکار با مشکلات و محدودیت های مضائفی روبرو بودند؛ اما با همه اینها توانسته بودند جایگاهی در ورزش ایران پیدا کنند. این جایگاه تخریب و ویران شد و بر این ویرانه که آوای جغد ها در آن شنیده میشد؛ پس از سالها گروهی اندک با هزار و یک مشکل توانستند در مسابقات داخلی و بین المللی مشارکت داشته باشند.
در جامعه ما زنان از فعالیت های فرهنگی و ورزشی و... به حاشیه رانده شده اند و زنان و دختران میهن ما از حضور در استادیومهای ورزشی محروم و با ممنوعیت روبرو هستند. آیا این برای کشور و ملت متمدن و تاریخی ما شرم آور نیست؟
جامعه ای که زنانش از تماشای مسابقات ورزشی محرومند چگونه می تواند ورزشی شایسته و همگانی و پیشرفته داشته باشد. جامعه ای که جنتی رئیس شورای نگهبان در باره دانشگاه رفتن بانوانش می گوید: ْٰ«دانشگاه رفتن خانم ها از بدبختی هاست»! چنین جامعه ای به چه قهقرایی رفته است وای بر آن باد!
نسرین افضلی پژوهشگر مطالعات زنان و جنسیت در گفتگو با صدای آمریکا می گوید: رسانه های حکومتی ایران مرتبا از خشونت علیه زنان در آمریکا حرف می زنند؛ اما تازه ترین آمار شکاف جنسیتی در ۱۴۵ کشور جایگاه ایران ۱۴۱ یعنی ته جدول و آمریکا ۲۸ است.
در این جامعه؛ آزادی زنان بد است! برابری زن و مرد بد است! ورزش زنان بد است! زن حق انتخاب ندارد و دختر دانشجوی رزمی کارش زیر فشار و بازجویی و تحقیر و ... مجبور به خود کشی میشود.
«شلر فرهادی» فارغ التحصیل رشته علوم سیاسی دانشگاه رازی کرمانشاه دختری رزمی‌کار از ایل سنجابی بود. در پاییز ۱۳۹۰ در حالیکه خودش را برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد آماده می‌کرد، ناپدید شد. پس از گذشت حدود پنج ماه خانوادهاش او را در حالیکه از لحاظ جسمی به شدت ضعیف شده بود و در وضعیت روحی بغرنجی قرار داشت از بازداشتگاه وزارت اطلاعات در زندان اوین تحویل گرفتند و به روستای خود در کرمانشاه بازگرداندند. ماموران وزارت اطلاعات با شرط اینکه او باید در صورت احضار شود به زندان مراجعه کند او را تحویل خانوادهاش می‌دهند.
۱۰ ماه پس از آزادیش در دی ماه ۱۳۹١، اداره اطلاعات کرمانشاه شلر فرهادی را احضار کرد و او پس از آگاهی از احضار خود، با شلیک گلوله‌ای از تفنگ شکاری پدرش به زندگی خود پایان داد. سرگذشت این دختر جوان در سکوت خبری، همچنان پر از ابهام مانده است، اما چیزی که روشن است اینکه آینده پر از امید او با یک بیانیه و یک تلفن به یک قطعه خاک در تاریکی و سکوت خلاصه شد.
در گزارشی در باره وضعیت اسفناک ورزش در بین بانوان ایران چنین می خوانیم:
دکتر وحید شجاعی، مدیر گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد ساری در باره وضعیت ورزش بانوان می گوید: پایه اصلی ورزش همگانی سلامت است و ورزش باعث تزریق شادابی و پویایی به جامعه میشود. خانواده رکن اصلی در جامعه است و مادران هم رکن اصلی خانواده هستند و قطعاً اگر آنها به تحرک و فعالیت ورزشی روی بیاورند این اخلاق به اجتماع هم منتقل میشود. اجتماع از خانواده‌های مختلفی تشکیل شده است که با فرهنگ و سنت متفاوت در کنار هم قرار گرفتند و قطعا رفتار خانم‌ها و گرایش به سمت آنها به پویایی خانواده کمک می‌کند. به لحاظ تنوع فرهنگی و ضعف در نگرش؛ برنامه‌ریزی‌های ما به سمت توسعه ورزش آقایان است. ...
شجاعی درباره هزینه و امکانات ورزش همگانی برای بانوان گفت: اگر فرهنگ ورزش کردن توسعه یابد دیگر ورزش کردن هزینه زیادی در برندارد. ما باید سبک زندگی خودمان را عوض کنیم. همه فکر می‌کنند که باید تمام تلاششان را روی ورزش قهرمانی و حرفه‌ای بگذارند، در حالی که در کشورهای دیگر بسیاری از سرمایه گذاران در ورزش همگانی سرمایه‌گذاری می‌کنند اما ما فکر می‌کنیم اگر انرژی بگذاریم روی این موضوع سودی ندارد.
او درباره برنامه‌ریزی صحیح در این باره اظهار کرد: ورزش همگانی باید تبدیل به یک فرهنگ شود، در غیر این صورت هرقدر هم سازمان تاسیس کنیم، فایده ندارد، یعنی ورزش باید در تمام لایه‌های اجتماع تزریق شود. باید از کشورهای موفق الگو‌پذیری کرد و آن الگوها را با توجه به فرهنگ خودمان بومی سازی کنیم. متأسفانه وضعیت ورزش همگانی ما خیلی اسفناک است و این از جایی مشخص است که بیماری در کشور ما گسترش یافته است. این بیماری‌ها از بی‌توجهی به ورزش ناشی میشود.
به گزارشی از پروانه حسینی پژوهشگر انسانشناسی و مطالعات خاورمیانه در باره حضور زنان ایران در میادین ورزشی توجه کنید:
اولین حضور زنان ورزشکار ایرانی در مسابقه های جهانی به بازی های آسیایی ۱۹۵۸ ژاپن برمی گردد. در این دوره از مسابقه های آسیایی چهار زن از ایران در رشته های دو و میدانی و تنیس روی میز شرکت کردند.
المپیک ۱۹۶۴ توکیو اولین المپیکی بود که زنان ایرانی در آن حاضر بودند. در این رقابت ها نمایندگان زنان ایران در رشته های پرش ارتفاع، پرتاب دیسک، دو صد متر، پرش طول، و ژیمناستیک حضور داشتند.
تاکنون تاج طلایی فوتبال بر سر کریستیانو رونالدو بود. اما لیونل مسی، بازیکن بارسلونا و تیم ملی آرژانتین برای پنجمین‌بار برنده توپ طلای فیفا شد. مسی که در سال ۲۰۱۵ تاج بهترین بازیکن فوتبال اروپا را بر سر گذاشته، تاج فوتبال جهان را از رونالدو پس گرفت و برای پنجمین بار به عنوان بهترین فوتبالیست جهان انتخاب شد. این "غول ریزنقش" از سال ۲۰۰۴ در باشگاه بارسلونا توپ می‌زند و در طول بیش از یک دهه فعالیت خود در این باشگاه رکوردهای گلزنی زیادی بر جای گذاشته است. او در ۳۲۸ بازی برای بارسلونا ۲۹۵ گل به ثمر رسانده است..
در مراسمی که روز دوشنبه (۱۱ ژانویه / ۲۱ دی) در زوریخ برگزار گردید، لیونل مسی به عنوان بهترین بازیکن فوتبال سال ۲۰۱۵ انتخاب شد و توپ طلای فیفا را دریافت کرد.
هدف از این نوشته خدمتی هرچند نا چیز به جامعه ورزشی ایران است.
با کسب اجازه از دوستان پیشکسوتی که بهتر با دنیای ورزش کنونی آشنا هستند؛ میخواستم نظرم را در باره ورزش بطور کلی و ورزش ایران بطور خاص به اختصار بنویسم. ورزش نیاز انسانها و نیاز جامعه است. این نیاز در پیوند تنگاتنگ با شرایط و محیطی است که هر انسانی در آن قرار دارد و اگر چه انگیزه ؛ علاقه ؛ اختیار و انتخاب شخصی عامل پایه ای هستند اما این عامل اساسی بدون شرط و شرایط امکان بروز و بارور شدن ندارد. مثل دانه یا گیاهی که به زمین و آب و هوا نیاز دارد یک ورزشکار هم نیازمند محیط مناسب برای رشد و نمو است. یک ورزشکار وقتی تحت تعلیم و تربیت مربی قرار می گیرد درست مثل این است آن دانه یا گیاه مورد نظر باغبانی پیدا می کند تا آن را پرورش دهد. حا ل اگر دانه و باغبان زمین و امکانات و شرایط مناسبی نداشته باشند هرچند هم موفق باشند حاصل کارشان شامل همه استعداد و توانایی و تلاشی که کرده اند نیست و نمی تواند باشد. ورزش ما و بیشتر ورزشکاران ما محصول چنین شرایطی هستند و علت اصلی و ریشه ای عدم موفقیت های ما در این است. ورزش ما علمی نیست و محیط و شرایط و امکانات ورزشی ما بسان کشت در زمین دیم و گرفتار خشکسالی است.
یک بار از یکی از خویشان و پیشکسوتان کشتی وقتی علت افت ورزش کشتی در کرمانشاه که یکی از قطب های کشتی ایران بود را پرسیدم؛ گفت وقتی مردم نان ندارند بخورند چگونه بروند ورزش بکنند!
در باره این اسطوره ملی و فراموش نشدنی ورزش ایران گفتنی بسیار است و ما به اندکی بسنده می کنیم.
آخرين شاگرد مكتب پوريای ولی، پهلوانی كه از جنوبی ترين محله تهران برخاست و تا بالاترين بلندی های وادی قهرمانی و انسانيت صعود كرد. او تنها يك قهرمان نبود، بلكه پهلوان بود و بزرگترين فتح او نه مدالهای جهانی و المپيك، بلكه ايستادن بر بلندای قلب مردم بود تا بدان جا كه بعد از نزديك به نيم قرن هنوز هم دوستداران تختی روز هفدهم دی ماه در ابن بابويه دور هم جمع می شوند تا بگويند تختی برای آن ها نمرده است چرا كه آيين فتوت و جوانمردى هنوز پابرجاست.
واقعا تختی که بود؟
آیا محبوبیت و شهرت تختی به واسطه مدال های او بود؟ تختی عصاره ملتی است که همواره بزرگی و جلال خود را در به پشت زدن نامردان روزگار می بیند. تختی برای ما مدال آورد. اما همه آن هایی که وقتی تختی می خواست به مسابقه ای اعزام شود، خانی آباد را چراغانی می کردند و جلوی پایش گوسفند به زمین می زدند ، یا وقتی بر می گشت بوی دود و اسپند بود که محله را پر می کرد و آقا تختی ساعت ها سر دست بچه محل ها گردانده می شد. همان ها که تختی را دوست داشتند نیز لقب جهان پهلوان را به او دادند تا پهلوان اسطوره ایشان برای همه دنیا باشد. پهلوانی برای یک جهان.
مدال طلا هم چیزی به وزنم اضافه نکرد .
